- De Ongeschifte Gazet -

Ik heb helemaal niets met die aanstormende kerstperiode en nog minder met kerstmutsen die ze door uw strot duwen en jinglebells die rond uw oren suizen. Uiteraard vind ik het samenzijn met familie fijn maar alles errond is er me wat te veel aan. Verrast was ik dan ook niet echt toen ik op de radio hoorde dat de kerstman eigenlijk een afkooksel is van Sinterklaas en pas sinds een publiciteitscampagne van coca cola, ergens begin jaren dertig, echt tot leven kwam. Commercie ten top, ik wist het!

Maar een mens is niet consequent want Sinterklaas vind ik dan weer wel leuk terwijl die man er toch wel een zeer dubieus leven op nahield als we de geschiedboeken mogen geloven en je vraagt je af hoe we in hemelsnaam zo’n man willen vieren met onze kinderen. Zwarte pieten mogen van mij dan weer afgevoerd worden want als ik iemand kwets met mijn feest dan is het feestje voor mij ook over, maar ik juich Queen Nikkolah toe. Lang leve de verandering!

En ik sta er altijd van te kijken hoe mensen zich zo druk kunnen maken als er zaken veranderen, in het overboord gooien of aanpassen van enkele tradities terwijl er ergens anders kinderen getraumatiseerd over de straten moeten vluchten en niets meer hebben en hun leven lang achtervolgd zullen worden door beelden van aan flarden geschoten familieleden. Voor sommige kinderen is er enkel een berg trauma’s dit jaar.

Als ik me daar weer helemaal in opwind probeer ik dicht bij mezelf te blijven en focus me op de goede dingen des levens.

Zo sta ik bij een Fnac medewerker in Marseille als ik de eerste foto doorkrijg van mijn nichtje Sézane, het eerste meisje in 45 jaren dat geboren wordt in onze tak van de familie. Ik word overspoeld door een golf van liefde en twee dikke tranen bengelen over mijn wangen. De Fnac medewerker kijkt verbaasd op want hij had me net de prijs van een nieuwe gsmkabel doorgegeven, maar als ik uitleg dat het tranen van geluk zijn, komt de man vanachter zijn balie en omarmt me.

Thuis vertel ik aan Bert hoe ontroerend ik dat vond. ‘Hij wilde gewoon in je broekje zitten’ antwoordt hij ontnuchterend. Ik staar even voor mij uit maar dan overvalt me een ander gevoel, ik voel me gevleid, denk ik, want het gebeurt immers niet zo vaak meer dat je als 46-jarige nog iemand tegenkomt die ‘in je broekje wilt zitten’.

En zo kunt ge dus het schijt hebben aan kitscherige kerstdecoratie, een perverse sint, mensen die zich druk maken over onbenulligheden en de oorlogen maar één ding is zeker: vleierij maakt uw dag goed. Er zijn dus nog zekerheden in het leven. Amen.


SL

Beste luisteraar! Ik bedoel: beste lezer! Soms denk ik ‘luisteraar,’ omdat alles wat ik schrijf eerst resoneert in mijn hoofd. Ik capteer de stilte en hoe ik in die stilte iets zou vertellen. U moet weten: schrijven is in de eerste plaats zeggen. Vertellen. De vertelling is nu eenmaal het oudste communicatiekanaal van de mens. Natuurlijk gaan de dingen onderweg vaak een eigen leven leiden, afijn, vroeger toch, lang voor verhalen te boek konden worden gesteld en dus enkel waren aangewezen op overlevering. Van mens op mens, van generatie op generatie. Er wilde toen, bij zo’n kampvuur van weleer, ongetwijfeld al wel eens overdreven worden.

Maar beste lezer dus. Laat mij u iets vertellen over zelfzorg of liever de correlatie tussen zelfzorg en Jan Garbarek. U kent hem of u kent hem niet, deze Noorse tenor- en sopraansaxofonist – enig kind van een Poolse oorlogsgevangene en een Noorse boerendochter – die zijn glasheldere, adembenemende saxtonen laat uitdijen van jazz over polyfonie tot wereldmuziek. Als u hem kent: heil zij met u. Voor de anderen: heil worde uw deel, wanneer u zich straks, na lezing dezes, gaat verdiepen in zijn repertoire.

(Kleine tussengedachte. Het is intussen genoegzaam bekend dat ik een alleenstaande en niet zelden op zijn tandvlees residerende ploeterpapa ben. Zelfzorg is bijgevolg altijd het eerste waar ik op beknibbel. Er moeten rekeningen betaald en vooral: er is een zoon die ik een veilig nest wil bieden in deze hoogst verwarrende en van te veel prikkels overladen tijden. Als ik moet besparen (in tijd, energie en/of centen) doe ik dat altijd op mezelf. En dan nog boek ik slechts wisselend succes in succesvol vaderschap. Ik leer voet voor voet daarin enige mildheid aan de dag te leggen voor mezelf. Dat lukt meer niet dan wel, maar alle begin is moeilijk. Ja, ik wijk weer eens af. Het is mijn ADD, beste luisteraar. Ik bedoel: lezer. Mijn gedachten en brein springen continu van hier naar daar en weer terug. Ik wil zoveel zeggen en terwijl ik dít zeg, denk ik al na over wat ik straks nog allemaal moet spuien. Wordt u nu ook zo moe van mij als ik van mezelf? Einde kleine tussengedachte.)

Jan Garbarek. Ik zag hem enkele dagen geleden aan het werk in de concertzaal van de Bijloke in Gent, het oudste gebouw van wat vandaag het grootste neogotische complex van België is. Gebouwd in de dertiende eeuw. Laat dat vooral even tot u doordringen. Het was de dag van de goedheiligman, de dag van Sinterklaas. Maar er was in heel de wereld maar één heilige die avond: Jan. Hij had drie aartsengelen meegebracht, stuk voor stuk wereldvermaarde muzikanten, die hij ook nog eens geregeld liet schitteren terwijl hij in een onderbelichte achtergrond verdween.

Ik zou u een relaas kunnen brengen van dat concert, maar wat is de zin daarvan? U was er niet bij. Het zou dus een vorm van soloslim zijn, waar niemand wat aan heeft. Ik wil u er niettemin van verzekeren dat het buitenaards mooi was. Van een ander melkwegstelsel, een ander universum, van een orde die zoveel groter was dan mezelf en die dertien eeuwen oude concertzaal. Feit is dat u daar geen sikkepit aan hebt.

Waaraan hebt u mogelijkerwijs dan wel iets? Aan het belang van zelfzorg, tiens! Aan de heilzaamheid van een pauzeknop. Aan het recht af en toe resoluut te kiezen voor uzelf. Dat is namelijk wat ik deed. Ik ontdekte dat één van mijn grote helden zou concerteren op luttele fietsafstand. Vervolgens het harde verdict, in de vorm van een genadeloos ‘uitverkocht!’. Dat sneed waarlijk door mijn hart. Een held, zó dichtbij en toch zo pijnlijk buiten bereik. Tarara! Dankzij het online vehikel genaamd TicketSwap kon ik in extremis voor schappelijk geld een enkeltje Garbarek op de kop tikken. Ik serveerde mijn zoon voor een keer geen verse maaltijd, maar een diepvriespizza uit de oven. Daarop trok in mijn zalige eentje naar het concert, zocht als eerste mijn stoeltje in de zaal en liet mij vervolgens ruim twee uur lang onderdompelen in het schoonste wat er is: een thuiskomst. Ik heb meermaals met hangend bakkes in verwondering zitten staren en luisteren en savoureren. Zozeer dat het kwijl twee keer langs mijn baard naar beneden druppelde. Dat is geen hyperbool, maar waar gebeurd.

Dit is wat telt:

Ik was even weg van de wereld. Weg van de zorgen. Weg van de fiscus, die mij keer op keer naait (zonder condoom). Weg van alleen nog maar vader en werkmens zijn. Weg van alles en iedereen.

Ik was even gewoon bezig met bestaan en luisteren. Er was geen gisteren, geen zonet, geen straks en geen morgen. Er was alleen heel veel nu en een veelvoud aan zorgeloosheid. Dát is wat kunst doet. Of het nu muziek is of theater, film of poëzie, dans of installatie, keramiek of schilderij: alleen in de schepping is een mens, is een mens soms heel even, heel even heel vrij.


JV

Het moeten niet altijd woorden zijn.

HL

De kwaliteit van deze foto is rechtevenredig met de mathematische kennis van de groepsleden. Slechte PISA-resultaten of niet, je kan het ook maken in het leven zonder wiskunde.

HL

Alsjemenou Steenbok, u wil zich op het rollerskaten storten, schijnt het. Dat is een gewaagd plan, op die steile bergflanken van u. Skiën lijkt voor de hand liggender, maar we kennen u natuurlijk als uitermate ambitieus. Het is niet toevallig dat tal van (wereld)leiders en psychopaten hun sterrenteken met u delen. Rollen maar, met een vette discoschijf in uw oren.

Het ziet ernaar uit dat u straks een nieuwe buur krijgt, Waterman, een biseksuele vrouw uit één stuk meer bepaald. Zo’n type dat houdt van een stevige basdreun en daar geweldig frivool van wordt. Opletten met dat soort mensen, want voor u het weet, planten ze een voet tussen uw deur en is er geen ontkomen meer aan hun overvloedig stromende lichaamssappen. Dat u met uw apart maar gesmaakt gevoel voor humor als giechelgenerator door het leven gaat, helpt niet in deze. De sterren raden u aan in ijltempo kwalijke zweetvoeten te ontwikkelen, een adequaat antidotum tegen stalking in het algemeen en te opdringerige buren in het bijzonder.

Hun passie voor ongebreideld kerstshoppen, zou Vissen wel eens in de problemen kunnen brengen. Geven is mooi, maar uw teken heeft de onhebbelijke gewoonte vooral voor zichzelf te kopen. Waarom nóg een aquarium aanschaffen, bovenop de negen exemplaren die uw interieur al ontsieren? Of een nieuwe lading plastic planten om het onderwaterlandschap op te vrolijken? Het is gewoon lelijk. Neen, dan doet u beter eens iemand een visfileermes cadeau. Samen met het vriendelijk verzoek het onverwijld bot te vieren. Op u. Overigens wensen de sterren u verder een fijn weekend.

Een tornado van tumult, zo noemen de sterren u onder elkaar, wanneer ze ’t weer eens moeten hebben over alle zever die op de wereld en uw naasten loslaat. Maar niet getreurd, want diezelfde sterren moet wel vaak lachen om uw fratsen. Voorts voorspellen zij een uitbarsting van ontembare energie. In die mate zelfs dat uw koffie hartkloppingen zal krijgen van u, en niet omgekeerd. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Gebruik die tomeloosheid en ga loos met een flukse winterschoonmaak. Neem er gerust ook de huishoudens bij van de gewaardeerde redactieleden van Au Parleur. U mag namelijk nog wel eens een goede daad stellen, want dat is alweer een klein decennium geleden.

Ola, Stier, de kosmos krijgt maar één woord door: kaas. Niet tussen uw tenen, noch in andere huidplooien, maar letterlijk heelder Goudabollen. U zal de gelukkige winnaar blijken van een zuivelproducententombola. Met alle smeuïge gevolgen vandien. Prijs u gelukkig, want u krijgt er voldoende Gentse mosterd bijgeleverd. Met de feestdagen in aantocht weet u in ieder geval al wat te serveren bij die goedkope cava die u altijd serveert. Skol, zeggen ze ergens in Scandinavië en dat is meteen ook het devies van de sterren: skol! Ze voegen er ook nog ‘Smakelijk!’ aan toe. Hopsa met die Gouda.

Doldwaze dialogen zullen uw deel zijn, aldus de kosmos. Wees voorbereid op het voeren van diepgaande gesprekken met uw spiegelbeeld, ook al heeft dat zelden iets interessants te vertellen. Wel opletten dat u geen meervoudige persoonlijkheidssyndroom ontwikkelt. Zulks is sneller gebeurd dan men zou denken. O ja, nog even meegeven dat u ook deze week geen Euromillions zal winnen.

Gelukkig schrijven we december, Kreeft, want er komt een nieuwe passie op uw pad: beeldhouwen met boter. Dat zou wat lastig zijn in de zomer, zeker in deze tijden van klimaatcalamiteiten. Benieuwd welke meesterwerken straks uw tafel zullen sieren en vooral welke unieke creaties uw broodsneden tot staande ovaties zullen bewegen. Bewegen is trouwens iets dat u ook beter wat meer zou doen, melden de sterren nog. We weten allemaal wat teveel boter doet met het vasculair stelsel. U wil uw bloed geen file laten rijden in uw aderen.

Leeuw toch, welk een jolijt staat u te wachten! Uw innerlijke brullende ballerina zal ontwaken, ergens midden in de week. De kosmos verwacht indrukwekkende pirouettes en gracieuze sprongen, ondersteund door even lieflijk als luidkeels gebrul, een koning waardig. Zo ziet u maar dat u niet altijd moet klauwen om anderen op afstand te houden. Het alhier beschreven vertoon zal ruimschoots volstaan. Saturnus blijft maar herhalen die u aan de vooravond van een vegetarische periode staat, maar daar gelooft de rest van de kosmos niets van. Saturnus wil wel vaker eens dwalen.

Uw obsessie voor een gezond en heilzaam leven bereikt nieuwe hoogten. Het ziet ernaar uit dat grootsheid uw deel wordt, want in u schuilt een smoothie-goeroe. Een recept met een hoofdrol voor boerenkool, pindakaas en chiazaden zal u rijkdom en roem brengen, ruim voor de schijterij toeslaat bij uw afnemers. Het wordt dus een kwestie van tijdig uitwijken naar een exotisch land dat geen uitleveringsverdrag met België heeft ondertekend. Dat het u daar goed moge gaan.

U zult uw diplomatieke vaardigheden verbeteren, Weegschaal, en wel door alles in het leven te benaderen met een elegante dans. Bereid u zich voor op het oplossen van conflicten middels goed getimede polka’s, salsa’s en Weense walsen. Poetin, Netanyahu en andere zotten kijken alvast reikhalzend uit naar uw komst. Vergeet nu uw eigen orkest mee te nemen, want wat dat betreft moet u weinig heil verwachten van bedenkelijke figuren en hun regimes.

Zo, Ben Weyts, u bent dus ook een Schorpioen, wie had dat gedacht? Iedereen, natuurlijk. Dat bitsig-venijnige van u is een weggever. Uw medeburgers leven evenwel op een sprankel hoop, nu u zich tot mystiek muffinmeester lijkt te zullen ontpoppen. Dat geldt overigens voor alle Schorpioenen, zij het met wisselend succes. Het ene gebakje is nu eenmaal het andere niet. Maar goed, een mens is nooit te oud om te leren. Gelukkig bestaat er geen Pisa-test voor patisserie.

De sterren zijn er zo goed als zeker van: er zit een carrièrewending voor u aan te komen, Boogschutter. Wordt het undercover agent of woordvoerder van de Unie van Verenigde Pedofielen? Vrachtwagenchauffeur of straatveger? Dakdekker of kernfysicus? Of eerder vlees noch vis? Mars en Venus kiezen eieren voor hun geld en zetten hun hele hebben en houden in op dat laatste. Jupiter is Zwisterland. De rest van de kosmos laat het liever aan zijn reet roesten.


JV